A Poetic Curfew Movie
This is a most singular moment in time: for the first time in my life, the Dutch government imposed a curfew. Really weird. Not after the Second World War, my fellow countrymen have been locked up during lockdowns.
Also, future generations may not ever experience this again. So here’s a genuine incentive to document these rare circumstances.
Completely deserted… In our city of Groningen in the North of the Netherlands, there’s no one walking or cycling past within stretches of minutes. Very surreal.
Curfew changes almost everything that Western city dwellers know about hustle and bustle: the tumbleweed in the form of plastic and cardboard packaging, blown on the chilly wind across the pavement.
Cinematic collaboration
With our short film Ont-moeten, filmmaker Ismaël Lotz and I mark our artistic collaboration.
A unique moment in history demands an evocative document.
The title is a Dutch word-play on ‘meeting’ (as in: connecting and meeting up with people, which has been restricted since Corona struck) and ‘de-needing’ (as in: not having to need to do something, because the government forces lots of policy upon us).
Many thanks to Carolien, Koen, Evert, Joram, Groningen Police, OogTV.
Ont-moeten — full text in English
Oh… I would love to meet (and un-need),
Oh… I would love to buy a new pair of pants on the high street,
Oh… I would love to grab a bag of fries at the Belgian on the market,
drink a pint with some friends,
cinemas, weddings, Liberation Festival City Park,
embrace my friends…
But it’s not possible right now.
Oh… I would love to paint the town red,
dance,
lose all sense of time…
I would love to meet (and un-need),
But it’s not possible right now.
Ont-moeten (Dutch original)
Ach… ik zou zo graag ont-moeten,
een pintje vatten in de Kromme Elleboog met een paar kornuiten,
een uur lang baantjes trekken in het wedstrijdbad in Kardinge…
maar dat kan nu even niet.
Ach… ik zou zo graag een nieuwe broek uitkiezen in de Zwane- of Herestraat,
hutje mutje op elkaar bij een dampende show met Noorderzon op het Dok rond de vijver,
een dame ten dans vragen in een blote-voetenbalzaal…
maar dat kan nu even niet.
Ach… ik zou zo graag een patatje halen bij de Belg op de Vismarkt,
bioscopen, bruiloften, Bevrijdingsfestival Stadspark…
Ik zou zo graag mijn vrienden omhelzen…
maar dat kan nu even niet.
Ach… ik zou zo graag
de bloemen buitenzetten,
dansen,
de tijd vergeten in de Peperstraat…
Ik zou zo graag ont-moeten,
maar ook dat kan nu even niet.
